Bakczysaraj i Czuful Kale

Bakczysaraj.
Stolica chanów krymskich, a więc kiedyś siedziba władców imperium. Dziś nie zostało wiele z dawnego pałacu, nie widać tatarskiej potęgi. Za to jest bardzo przyjemnie, orientalnie: zieleń, orzeźwiające, małe fontanny na każdym rogu, w środku dywany i poduszki - goście chana biesiadowali w pozycji półleżącej;)
Aż chciałoby się w takim miejscu zamieszkać...

Pochmurne powitanie

Bram pilnują jaskółki- przecież to Ukraina;)

Dziedziniec

Pałac trochę z innego świata...

Fontanna łez- ikona Bakczysaraju- opisana przez  romantycznych poetów : Puszkina i Mickiewicza,
oczywiście ma swoją romantyczną historię

Na każdym kroku małe fontanny- tu można odpoczywać pod rajską jabłonią;))

Zagubiona w pałacu

W tatarskiej kuchni

Aga u bram

Rajskie jabłuszka

Czuful Kale- Skalne Miasto

Dla tych widoków warto się było wspinać

Samo miasto nie jest zbyt imponujące...:(

Bezpańskie psy i koty- to znajdziemy i w Polsce (choć nie w takiej ilości), ale bezpańskie świnie??? Chyba najszczęśliwsze świnie jakie w życiu widziałam- na wzgórzu prowadzącym do Skalnego Miasta

Cała rodzina

Monastyr Uspieński

Najprzyjemniejsza część wycieczki- tatarska restauracja u podnóża Czuful Kale. Totalny chillout. I to jedzenie- manty, czeburieki, szaszłyki, winogronowe gołąbki, a na deser pachlawa i czak- czak, i jeszcze przepyszna herbata z krymskich ziół. Raj (nie tylko) kulinarny

Taką altankę chce mieć w domu

Jak widać Polacy goszczą tu często

Na pierwszym planie manty- pierogi na parze z baraniną

Tatarzy krymscy mają historię tragiczną, dla Polaków skłonnych uważać że jesteśmy najbardziej pokrzywdzonym przez historię narodem na świecie- zaskakująco tragiczną. Podobno po odzyskaniu niepodległości przez Ukrainę wielu Tatarów wróciło, i faktycznie widzi się na ulicach wschodnie twarze, ale czas kiedy Krym był tatarski przeminął. Ślady ich wielowiekowej obecności pozostały jednak przede wszystkim nie w architekturze, ale w kuchni. Bo co pysznego można by było zjeść na Ukrainie gdyby  nie Tatarzy??